Роман Альбер Камю "Таун" был опубликован в 1986 году. В романе передано состояние эпидемии, которое произошло в городе Оран, с помощью различных средств языковой выразительности. Роман сравнивает унижения на всех странах Европы, как будто фашисты распространяются, как чёрная чума. Во время Второй мировой войны, сопротивление против немецкой оккупации во Франции и борьбе против оккупации в стране обсуждается в романе. Характер персонажа известен до конца романа. Одним из главных свойств романа является передача борьбы людей за карантин эпидемию, начавшийся в городе Оруэлл. На самом деле, в романе изображены недостатки мироздания и символ их уничтожения инфекции. Язык, автор которых привиделся на пороге смерти, где они могли находиться своими психологическими явлениями, своими внутренними рассуждениями, и продолжал свой обычный путь жизни, не обращая внимания на разницу между правдой и ложью.
Аудиокнига «Taun - Альбер Камю» написана автором Альбер Камю в году.
Минимальный возраст читателя: 0
Язык: Азербайджанский
Описание книги от Альбер Камю
Taun Alber Kamyunun 1947-ci ildə yayımlanan romanıdır. Kamyu romanda Əlcəzairin Oran şəhərində baş verən taun epidemiyasını müxtəlif sətiraltı ifadələr ilə məna verərək anladıb. Kitapda edilən bənzətmələrin ən vacibi bütün Avropaya, sanki qara taun kimi yayılan faşistlərin Fransanı işğal etməsidir. Fransanın İkinci Dünya Müharibəsi əsnasında məruz qaldığı alman işğalı və Fransada işğala qarşı yaranan Müqavimət hərəkəti romanda vəbaya qarşı alınan tədbirlər ilə əlaqələndirilir. Kitabın sonuna qədər dastançının şəxsiyyəti naməlum qalır. Romanın başlıca xüsusiyyətlərindən biri də əhvalatın yaşandığı Oran şəhərini oxucuya şəhəri görmüş kimi əks etdirməsidir. Taun Əlcəzairin şəhərlərindən biri olan Oranda başlayan taun epidemiyasına qarşı insanın mübarizəsini əks etdirir. Əslində romanda taun dünyadakı pislikləri təmsil edir və bir növ onların simvoludur. Bu xəstəlik vasitəsilə yazıçı insanların ölümün bir addımlığında olduqları zaman düşdükləri psixoloji vəziyyəti, onların özləri ilə, öz vicdanları ilə daxili hesablaşmasını, həyat öz adi axarı ilə davam etdiyi zamanlarda fərqinə vara bilmədikləri xırdalıqlara necə diqqət ayırmalarını, dünənə kimi əllərini uzatsalar çata biləcəkləri qədər yaxınlarında olan doğmalarından, həyat yoldaşlarından, sevgililərindən, dostlarından gözlənilmədən ayrı düşməyin onlarda yaratdığı əbədi ayrılıq qorxusunu oxucuya çatdırır. İnsanların bəzi şeyləri yalnız başlarının üstünü bəla aldığı zaman, fəlakətə düçar olduqda dərk etdiyini göstərir.
