Հեքիաթներ - Հովհաննես Թումանյան

Հեքիաթներ գրքը գրվել է հայ եւ միջազգային ժողովրդական բանահյուսության մասին: Թումանյանը բացահայտում է համամարդկային եւ հավերժական բովանդակությունը, ինչպես նաև բնավորությունից առաջին գծի ամբողջական եւ տպավորիչ խորհրդանիշ-ընդհանրացումներ: Այդ կերպարի հերոսները գործում են հատուկ պայմանական, չափազանցված եւ ֆանտաստիկ հանգամանքների մեջ, բայց դա ամենեւին չի զրկում նրանց կենսական հավաստիությունից եւ ռեալիստական ուժից: Կերպարի հետ ազգային միջավայրի եւ ժամանակի կոնկրետ հատկանիշներով օժտված չեն, բայց այգդ թերությունը դաոնում է նրանց հավերժական գոյատեւմաՀեքիաթներ գրքը ամենահայտնի հայերեն գրքերից է, որը գրվել է Սոս Թումանյանի կողմից: Գրքի կենտ առարկայում հետաքրքրված են տեսականացող մարդկանց բացահայտումները, որոնց հետ պարտադիր պարզելու համար են գործում հեղինակի ներդրումները: Այդպիսի հեքիաթները իրենց բացահայտումներով առաջարկում են կամավորներին ուղղումներ, որոնք մեծ նվիրաբերություն են ունենում խոսքարիների ու հետաքրքրությունների մեջ: Գրքի մեծ բաժնում առաջարկվում են նաև կատարված հարցազրույցներ, որոնց հետևաբար կարող է կատարվել հեղինակի կողմից: Վերջինս, Հեքիաթներ գրքը միջազգային հանգամանքների մասին է,

«Հեքիաթներ» գրքին մեծ կարիք է ունենում այն մարդկանց համար, ովքեր պատրաստ են ուշադրության, գործիքների և հեքիաթների կառուցման համար։ Այս գրքում առաջարկվում են արդեն հայտնաբերված հեքիաթների ամենահայտնի և սիրվածներից մեկը, ինչպես նաև նոր պատմություններ, վերջին երկրորդ հանգամանքներ եւ բացահայտ

Электронная Книга «Հեքիաթներ» написана автором Հովհաննես Թումանյան в году.

Минимальный возраст читателя: 12

Язык: Армянский

ISBN: 9781772466942

Բոլոր կերպարների «միջուկը» (կամ սաղմերը) Թումանյանը գտել ու քաղել է հայ եւ միջազգային ժողովրդական բանահյուսությունից։ Բայց նա կարողացել է բաց ահայտել եւ ընդգծել նրանց համամարդկային եւ հավերժական բովանդակությունը, դարձնել բնավորության որեւէ գծի ամբողջական եւ տպավորիչ խորհրդանիշ-ընդհանրացումներ։ Հատկանշական է, որ շատ դեպքերում Թումանյանը հարկ չի համարում այդ կերպարներին որոշակի անուններ տալ, այլ կոչում է պարզապես՝ տերը, ծաոան, խելոքը, հիմարը, մարդը, կնիկը եւ այլն։ Դրանով, անշուշտ, ավելի է ընդգծվում կերպարի համընդհանուր բնույթը։ Եվ ապա նշված հերոսները հանդես են գալիս ու գործում են հեքիաթին հատուկ պայմանական, չափազանցված, երբեմն նույնիսկ ֆանտաստիկ հանգամանքների մեջ, բայց դա ամենեւին չի զրկում նրանց կենսական հավաստիությունից եւ ռեալիստական ուժից։ Այդ կերպարներն ազգային միջավայրի եւ ժամանակի կոնկրետ հատկանիշներով օժտված չեն, բայց այգդ «թերությունը» դաոնում է նրանց հավերժական գոյատեւման, ժամանակի ընթացքում իրենց նշանակության նորանոր կողմերի բացահայտման հիմք։