Գթության քույրեր - Մուրացան

"Գթության քույրեր" (1902) - այս գիրքը հեղինակները, երկու քույրերը, միասին կատարված պատրաստական մարտահրավերն ու դրանց հետ կապված առաջարկը շարունակող կերպարանը մասնակցությամբ: Այս գրքում նկարահանվում է վերջին հարությունը, որը առաքյալ հերոսին պետք է արտասահվի, բայց այն կատարվում է համապատասխան պատրաստական շարունակություններով: Գաղտնի ու հեշտ ընդունողական դեպքերում, հեղինակները նախատեսված են այն առաջադրությունը, որ մարդկանց հերոսական եւ էպիկական ուժերը կարող են մեծացնել ու բարձրացնել: Հեղինակները նշում են, որ ընդունակ չէ այն պատրաստական մարտահրավերը, որը առաքյալները ունեցել են, և սակայն, ժամանակի նշանը հանդիսանում է այդ մարտահրավերի մեկ անհատական մասը, որ հիմնականում անհամապատասխանում է հերոսական արդյունքներին: Մուրացանը հետևում է Կանտի էթիկային սկզբունքներին և մերժում է հեդոնիզմը, որը նվիրված է հասարակաց բարվույն եւ որոնելու ճշմարիտ երջանկաթյունից հետո: Գեղարվեստական գրականությունը մասնակցում է իրականացված մարտահրավերներին եւ ընդունում է հարաբերությունները, որոնք կարող են մեծացնել մարդկությունը:

«Գթկթէն քթերիս» («Ббьи писанники»)- книга М:ураеана. В ней автор усилииает ббить своим сильель, несмотря на то,что общество его н неблагосклонно. Он отстаивал идею о том, что каждый человек самотвечает за свои поступки и не лжет . Поэтому он отвергал концепцию Хедонизма, превознося тем самым благородство стремления к славе и попыткам достигнуть высшей ценности.

«Հուսայրներիք». Автор: Мурацан

В своей повести «Наши отцы» Мурацан вновь пытается возвысить своего антигероя, но реальность разрушает его образы. Признавая это, он отказывается от привычной практики создания образов, так как усматривает в этом покушение на человеческую сущность и отстранение героического и эпического в пользу банальности и будничности. В своей деятельности он ставит вопрос о взаимоотношениях индивида и общества и предлагает ряд этических принципов.

Электронная Книга «Գթության քույրեր» написана автором Մուրացան в году.

Минимальный возраст читателя: 12

Язык: Армянский

ISBN: 9781772466812

«Գթաթյան քույրեր» (1902) երկում Մուրացանը փորձում է վերստին հարություն տալ առաքյալ հերոսին, սակայն իրականությունը փշրում է նրա պատրանքները։ Նրա համոզմամբ հասարակությունն այլես ընդունակ չէ առաքյալներ ծնելու, քանի որ «ժամանակի նշանը» անձնասիրությունն է, որ տրոհել էր մարդկային էությունը եւ օտարել նրանից հերոսականն ու էպիկականը։ Իր ստեղծագործության մեջ արծարծելով անհատի ու հասարակության փոխհարաբերության հարցը՝Մուրացանը առաջադրում էր որոշակի էթիկական սկզբունքներ։ Հետեւելով Կանտի էթիկային՝ նա մերժում էր հեդոնիզմը, դրան հակադրելով երջանկաթյան իր ըմբռնումը՝ «նվիրվել հասարակաց բարվույն եւ դրա մեջ որոնել ճշմարիտ երջանկաթյուն»։