"Զորավար Անդրանիկ" գրքը բաղկացած է հայ զորահրամանատար Զորավար Անդրանիկ Օզանյանի կենսաբանության մեջ։ Անդրանիկ Օզանյանը հայ զորահրամանատար, պետական գործիչ ֆիդայապետ էր։ Այն բաղկացած է նրա կենսաբանական հիշողություններից, որոնց մեջ ներառված են նրա անցանկությունները Հայաստանում եւ Արեւմտյան Հայստանում, ինչպես նաև նրա մասնակցությունը Հայ ազատագրական շարժման գործում եւ բարձր գնահատականները, որոնց մեջ ներառված է նրա սուրբ հայկական պատմությունից կախվածությունը։ Այս գրքում նաև ներառված է այն ամենակարևոր անգամները, որոնց մեջ Նժդեհի հետ միասին կազմակերպվածէ Հայաստանի հանրապետության մասնակցության մեծ բարեկամներից մեկը, իսկ համակարգչային տեխնոլոգիաների ուսուցիչներից մեկը էր։ Նա հետաքրքրվել է նրա մասնակցության հետ ու գրքում նա համարվում է մեկ անգամնում անցկացված կազմակերպած բարեկամությունը, որի մեջ նա ասել է, որ "մենք կապահովենք, որ մենք չենք մոռացել մեր պատմությունը եւ պատրաստել մեր պատասխանատուները դառնալու համար"։
Андраник Озанян (25 февраля 1865 - 31 августа 1927) был армянином-военачальником, государственным служащим и фидаи. Его прозвище “Зорваран Андраник” означает “воин-герой”. Он был одним из лидеров армянского движения за независимость в начале 20-го века и принимал участие в нескольких крупных сражениях против турецких войск. Андраник был известен своей храбростью и отвагой, а также своей способностью вдохновлять других на борьбу за свободу. В книге “Зорван Андраник”, написанной Народным творчеством, рассказывается о жизни и подвигах Андраника Озаняна, его роли в армянском движении за независимость и его вкладе в историю Армении.
Электронная Книга «ԶՈՐԱՎԱՐ ԱՆԴՐԱՆԻԿ» написана автором Народное творчество в году.
Минимальный возраст читателя: 12
Язык: Армянский
ISBN: 9785000648056
Описание книги от Народное творчество
Անդրանիկ Թորոսի Օզանյան կամ Զորավար Անդրանիկ, Անդրանիկ Փաշա (փետրվարի 25, 1865 – օգոստոսի 31, 1927), հայ զորահրամանատար, պետական գործիչ ֆիդայապետ (հայդուկապետ)։ Առանձնակի դեր է խաղացել Հայ ազատագրական շարժման գործում։ 1892 թվականին անդամագրվել է Հայ Յեղափոխական Դաշնակցություն կուսակցությանը, այլ ֆիդայիների հետ մասնակցել է իր հայրենի երկրի բնակավայրերի պաշպանությանը։ Անդրանիկն առաջին անգամ անցնում է Սասուն, բայց 1896 թ. մեկնում է արտասահման։ 1897 թ. Վազգեն Տերոյանի խմբի կազմում Անդրանիկը երկրորդ անգամ է մտնում Արեւմտյան Հայստան, ուր մնում է մինչեւ 1904 թվականին։ 1912-1913 Գարեգին Նժդեհի հետ միասին Անդրանիկի գլխավորությամբ հայ կամավորներից կազմակերպվում է վաշտ, որը մտնում է բուլղարական բանակի աշխարհազորի կազմում եւ մարտնչում Օսմանյան կայսրության բանակի դեմ։ Բուլղարական հրամանատարությունը բարձր գնահատեց հայկական վաշտի մասնակցությունը Առաջին Բալկանյան պատերազմին։
