Անմեղ զրույցներ - Մուրացան

В своих рассказах из цикла "Невинные разговоры" Мурацан показывает духовное и физическое порабощение армянского общества того времени. С помощью тонкого юмора он высмеивает "интеллигентов", считающих себя его единомышленниками, и демонстрирует лицемерие некоторых слоев армянского духовенства и тупое подчинение сельской элиты. В то же время через героя рассказа "Почему не приняли мою подпись" он показывает чистоту и благородство молодой мысли. Образом Жамкоха Петроса Мурацан представляет типичный образ крестьянина, который все видит и слышит, но предпочитает молчать и приспосабливаться к существующим условиям ради удовлетворения собственных нужд. Рассказ "Особый корреспондент" выделяется высмеиванием героя, "интеллигента", не имеющего даже собственного мнения. Рассказы от первого лица настолько красноречивы и точны, что кажется, будто читатель живет в ту же эпоху и постоянно сталкивается с героями.

В своей "Беседе философической" М. Мурадзаде показывает сложное и словно закаленное состояние духовной и физической жизни армянского общества, с помощью тонкого юмора издеваясь над собственными предрассудками, стремясь показать значимую силу духовных ценностей и определенную близость к городской элиты. Между тем, так же через героя "Суть моего письма" он демонстрирует процесс очистки и расширения сознания молодежи. Под видом Погоса Петросяна Мурадзадеи представляет определенный тип сельского жителя, который все видит, все понимает, однако, сумев подобрать момент, он предпочитает заявлению и приходя в соответствие с условиями. "Частные мысли" отрывок глазами его героя, одного маленького человека, который стоит во главе, хотя еще не имеет собственного мнения, обращается к читателю одновременноясно и проникновенно.

Электронная Книга «Անմեղ զրույցներ» написана автором Մուրացան в году.

Минимальный возраст читателя: 12

Язык: Армянский

ISBN: 9781772466799

Մուրացանն իր «Անմեղ զրույցներ» պատմվածքների շարքի միջոցով ցույց է տալիս ժամանակի հայ հասարակության մտավոր ու ֆիզիկական ստրկացված վիճակը, նուրբ հումորի միջոցով ծաղրում իրենց թղթակից համարող «մտավորականներին» , ի ցույց դնում հայ հոգեւորականության որոշակի խավերի կեղծավորությունն ու գյուղական էլիտայի տգետ հնազանդությունը: Միաժամանակ նա ի դեմս «Թե ինչու իմ ստորագրությունը չընդունեցին» պատմվածքի հերոսի միջոցով ցույց է տալիս երիտասարդ մտքի մաքրությունն ու ազնվությունը: Ժամկոչ Պետրոսի կերպարով Մուրացանը ներկայացնում է գյուղացու բնորոշ մի տիպար, որն ամեն ինչ տեսնում է, ականջալուր եւ ականատես է, սակայն սեփական կարիքի բավարարմամբ նախընտրում է լռել ու հարմարվել տիրող պայմաններին: «Հատուկ թղթակիցը» պատմվածքն աչքի է ընկնում հերոսի ծաղրով, մի քաղքենի, ով իրեն առաջադեմ է համարոմ , մինչդեռ չունի անգամ սեփական կարծիք: Առաջին դեմքով ներկայացվող պատմվածքները այնքան խոսուն ու դիպուկ են, որ թվում է՝ ընթերցողն ապրում է նույն ժամանակահատվածում, ու մշտապես առնչվում է կերպարների հետ: